Papierosy, cygara, cygaretki, e-papierosy… To wszystko nowości w porównaniu z fajką, która jest najstarszym przyrządem, powstałym z myślą o wdychaniu dymu z żarzącego się tytoniu. W V wieku przed naszą erą Herodot, historyk grecki, wspominał o Scytach wdychających dym roślinny za pomocą fajek. Gliniane fajki były także znane wśród ludów prekolumbijskich.

Zwyczaj palenia fajki został wprowadzony w Europie przez żeglarzy w XVI wieku. To właśnie używanie fajki było najpopularniejszym sposobem palenia tytoniu i innych środków zmieniających świadomość. Materiał, z którego wykonywano fajki zmieniał się wielokrotnie w przeciągu wieków.

W XVIII wieku po raz pierwszy do wyrobu fajki użyto sepiolitu – pianki morskiej. Ten materiał zyskał dużą popularność w krótkim czasie. Niestety wyczerpanie głównego złoża sepiolitu w Turcji zahamowało rozwój fajek z tego surowca. Współcześnie fajki z pianki morskiej są kupowane głównie przez kolekcjonerów.

Na początku XIX wieku świat fajczarzy, czyli twórców fajek, odkrył zupełnie nowy materiał – korzeń wrzośca – który natychmiast zyskał miano najdoskonalszego surowca do wyrobu fajek. Wkrótce zaczęto wykorzystywać inne drzewa, między innymi gruszę, wiśnię, czereśnię, dąb, buk i inne. W Polsce powstała w Przemyślu manufaktura Wincentego Swobody, produkująca fajki. Obecnie na terenie kraju działa kilka firm, które zajmują się produkcją fajek przemyskich.